Vreemde Vertrouwde Ruimte
Hans Mortelmans en tibaldusNaar analogie met een gezegde van een vriend van mij:
‘Alles schreeuwt door elkaar, niemand begrijpt meer iemand, gewoon een horreur, een horreur!’
- Gogol-
Vooral dan dat woordje ‘horreur’ is behoorlijk. Ik, persoonlijk zou ‘horror’ zeggen.
Maar door de verfransing kom je ook weer een aardig eindje verder.
- Hans Mortelmans in Vreemde Vertrouwde Ruimte
Vreemde Vertrouwde Ruimte is een presentatie van een tekst waarin Hans Mortelmans zichzelf als figuur en als schrijver bricoleerde aan de hand van zinnige en onzinnige, vreemde en vertrouwde waar- en onwaarheden, geïnspireerd door Georges Perec, Nikolaj Gogol, Jacques Tati, Stendhal, Maurice Sendak en vele anderen.
De scène voor deze presentatie werd aangekleed door Simon De Winne, Timeau De Keyser, Ruben Desiere en Simon Van Den Abeele.
Ook Seppe Gebruers speelde een stukje piano mee.
fragment uit Vreemde Vertrouwde Ruimte
( ik zal het, of mij bewerkelijk maken met een tekst, in de weerslag van de regenboog, én de maan, op de zwakke luchtverplaatsing die albatrossen maken, onder het oog van Moscou, in het blauw van Georges Perec, in een vreemde en vertrouwde ruimte die we gemakkelijkheidhalve een theater noemen.)
…
5.
We zouden de kunst moeten laten doodgaan.
En dan staan we daar met iedereen die van haar hield, want de kunst is natuurlijk een meisje,
Rond het ziekenhuisbed waarop ze rustig, maar wel terminaal ligt te slapen.
En in haar ogen ligt een kleur van alle schilderijen, boeken, muziekstukjes, gitaarsolo’s, gedichten, romans, eenakters, paardensport, etc. ook te slapen, die ligt ook te slapen, en we noemen hem, omwille van de eenvoud paars.
En als je goed kijkt dan zie je dat paars.
Maar niet elke dag, bijvoorbeeld nooit op een vrijdag.
credits
tekstpresentatie Hans Mortelmans
muziek Seppe Gebruers
scenebeeld Ruben Desiere, Hans Mortelmans, Simon De Winne, Timeau De Keyser and Simon Van Den Abeele.
fotografie Pieter Dumoulin
productie Tibaldus in associatie met School of Arts, Gent